-
1 semen
semĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] semence, graine. [st2]2 [-] sorte d'épeautre. [st2]3 [-] jeune plant, surgeon, bouture. [st2]4 [-] semence des animaux, germe vital. [st2]5 [-] race, souche, origine. [st2]6 [-] postérité, rejeton, descendant; enfant; petit (des animaux). [st2]7 [-] principes (de l'eau, du feu, de l'air...), élément, molécule. [st2]8 [-] germe principe, commencement, origine, cause, source; auteur, instigateur. - in semen abire (exire), Plin.: porter graine, grener. - ponere plantâ aut semine, Col.: planter ou semer. - semen trahere ab... Sil.: tirer son origine de... - boni seminis pecus, Varr. R. R. 2, 2, 4: un troupeau de bonne race. - ortus regio semine, Liv.: issu de sang royal. - marina semina, Col.: alevin. - semina leonum, Virg.: la race des lions. - non tulit sua semina... Ov. M. 2, 629: il ne souffrit pas que son fils... - semina rerum, Lucr.: éléments constitutifs des choses. - semina aquarum, Lucr.: molécules d'eau. - semina flammae, Virg.: semences du feu. - semen malorum omnium, Cic.: source de tous les maux. - semen bellorum civilium, Cic.: ferment de discordes civiles. - semen sceleris, Plaut.: artisan de fourberies. - semina veteris eloquentiae, Tac. Or. 33: la source de l'ancienne éloquence.* * *semĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] semence, graine. [st2]2 [-] sorte d'épeautre. [st2]3 [-] jeune plant, surgeon, bouture. [st2]4 [-] semence des animaux, germe vital. [st2]5 [-] race, souche, origine. [st2]6 [-] postérité, rejeton, descendant; enfant; petit (des animaux). [st2]7 [-] principes (de l'eau, du feu, de l'air...), élément, molécule. [st2]8 [-] germe principe, commencement, origine, cause, source; auteur, instigateur. - in semen abire (exire), Plin.: porter graine, grener. - ponere plantâ aut semine, Col.: planter ou semer. - semen trahere ab... Sil.: tirer son origine de... - boni seminis pecus, Varr. R. R. 2, 2, 4: un troupeau de bonne race. - ortus regio semine, Liv.: issu de sang royal. - marina semina, Col.: alevin. - semina leonum, Virg.: la race des lions. - non tulit sua semina... Ov. M. 2, 629: il ne souffrit pas que son fils... - semina rerum, Lucr.: éléments constitutifs des choses. - semina aquarum, Lucr.: molécules d'eau. - semina flammae, Virg.: semences du feu. - semen malorum omnium, Cic.: source de tous les maux. - semen bellorum civilium, Cic.: ferment de discordes civiles. - semen sceleris, Plaut.: artisan de fourberies. - semina veteris eloquentiae, Tac. Or. 33: la source de l'ancienne éloquence.* * *Semen, seminis, pen. corr. n. g. a Sero, seris. Colum. Semence.\Abire in semen. Plin. Venir à semence, Grener.\Committere semina sulcis. Virgil. Semer.\Exire in semen. Plin. Grener.\Spargere semina. Seneca. Semer.\Semina. Virgil. Plantes et sauvageaulx. Ce sont aussi pepins.\Deponere semina. Columel. Planter des sauvageaux, ou jeunes plantes de vigne.\Huius belle semen tu fuisti. Cic. Autheur, Origine, Commencement, Tu as esmeu ceste guerre, Tu en es cause.\Semen alicuius. Sueton. La generation, La semence, Enge, Engence. -
2 semen
sēmen, inis, n. (zu Wz. *se- in 2. sero), das Mittel, um ein Säen, Pflanzen, Fortpflanzen hervorzubringen, der Same, der Setzling, I) eig., übtr. u. meton.: A) eig.: u. übtr. 1) der Same, a) des Getreides und anderer Gewächse, semen optimum, Varro: terra semen genitale retinens, Lact.: tritici semen, Augustin.: semina feni, Colum.: herbarum semina quaedam, Hieron.: semen manu spargere, Cic., mandare terrae, Colum.: in semen abire, in Samen gehen, Plin.: ad semen reservare, Colum.: separatim ex optima spica semen reponere, Colum. – u. vorzugsw. = Speltsame, Spelt, Colum. u. Plin. – b) übtr.: α) der Menschen u. Tiere, Lucr. u. Varro: creatae semine Saturni, von Saturnus gezeugt, Ov. – β) v. den Grundstoffen anderer Körper (des Wassers, Feuers, der Steine usw.), Lucr., Verg. u.a. – 2) der Setzling, a) der zur Fortpflanzung gebrauchte Pflänzling, das Setzholz, der Fechser, Varro u.a. – b) übtr., die zur Fortpflanzung in Fischteiche gesetzte junge Brut der Fische, der Satz, die Setzlinge, marina semina, Colum. 8, 16, 2. – B) meton., der Same = 1) der Stamm, das Geschlecht, Romanum, Cic.: regio semine orta, von königlichem Geblüte, -Geschlechte, Liv. – v. Tieren, pecus boni seminis, Rasse, Varro. – 2) poet., Sprößling, Nachkomme, Kind, caelestia semina partu ediderat, gebar zwei Kinder göttl. Ursprunges, Ov.: semina Phoebi, Äskulap, des Phöbus Sohn, Ov.: matrum, Ov. – II) bildl., der Same = die Ursache, Grundursache, Grundlage, Veranlassung, der Stoff (Zündstoff), Urheber, stirps ac semen malorum omnium, Cic.: huius belli semen fuisti, Cic.: sed eius seminis generisque sint, ex quo etc., die Bildungskraft u. Art in sich tragen, Gell. – Plur., bellorum civilium semen et causa, Cic.: in animis quasi virtutum igniculi ac semina, Cic.: tribuni semina discordiarum, Liv.: semina veteris eloquentiae, Tac.: semina discordiae praebere, Tac.
-
3 acumen
ăcūmĕn, ĭnĭs, n. [acuo] [st1]1 [-] pointe, fer de lance, sommet (d'un cône), queue d'un animal, dard, aiguillon. - auspicia ex acuminibus, Cic. Liv.: présages tirés des fers de lance. - acumen seminis, Pall.: pointe d'une graine. - acumen stili, Cic.: la pointe du stylet. - acumen nasi, Lucr.: pointe du nez amincie (avant la mort). [st1]2 [-] au fig.: point culminant, degré le plus élevé, apogée. - in acumine pulchritudinis esse, Arn.: être dans tout l'éclat de sa beauté. - dolorum acumina, Prud.: douleurs poignantes. [st1]3 [-] aiguillon, piquant, goût piquant. - saporis acumina, Plin.: saveur piquante. [st1]4 [-] pénétration (de l'esprit), finesse, vivacité, puissance d'invention, intelligence, subtilité. - homo sine acumine, Cic.: homme sans finesse. - acumen ingenii, Cic.: vivacité d'esprit. - interpretatio nominis quae habet acumen, Cic.: étymologie ingénieuse. - Graecis admovit acumina chartis, Hor.: il appliqua son intelligence aux livres des Grecs. - acumen dialecticorum, Cic.: la profondeur des dialecticiens. [st1]5 [-] au plur.: subtilités, ruses, roueries, arguties, artifices. - meretricis acumina, Hor.: les artifices d'une courtisane. - ipsi se compungunt acuminibus suis, Cic.: ils se blessent avec leurs propres arguties. [st1]6 [-] accent aigu (t. de gram.).* * *ăcūmĕn, ĭnĭs, n. [acuo] [st1]1 [-] pointe, fer de lance, sommet (d'un cône), queue d'un animal, dard, aiguillon. - auspicia ex acuminibus, Cic. Liv.: présages tirés des fers de lance. - acumen seminis, Pall.: pointe d'une graine. - acumen stili, Cic.: la pointe du stylet. - acumen nasi, Lucr.: pointe du nez amincie (avant la mort). [st1]2 [-] au fig.: point culminant, degré le plus élevé, apogée. - in acumine pulchritudinis esse, Arn.: être dans tout l'éclat de sa beauté. - dolorum acumina, Prud.: douleurs poignantes. [st1]3 [-] aiguillon, piquant, goût piquant. - saporis acumina, Plin.: saveur piquante. [st1]4 [-] pénétration (de l'esprit), finesse, vivacité, puissance d'invention, intelligence, subtilité. - homo sine acumine, Cic.: homme sans finesse. - acumen ingenii, Cic.: vivacité d'esprit. - interpretatio nominis quae habet acumen, Cic.: étymologie ingénieuse. - Graecis admovit acumina chartis, Hor.: il appliqua son intelligence aux livres des Grecs. - acumen dialecticorum, Cic.: la profondeur des dialecticiens. [st1]5 [-] au plur.: subtilités, ruses, roueries, arguties, artifices. - meretricis acumina, Hor.: les artifices d'une courtisane. - ipsi se compungunt acuminibus suis, Cic.: ils se blessent avec leurs propres arguties. [st1]6 [-] accent aigu (t. de gram.).* * *Acumen, pe. pro. acuminis, neut. g. La poincte de quelque chose.\Acumen rostri auium. Plin. La poincte du bec.\Acumen ingenii. Colum. Cic. Subtilité, Ingeniosité.\Acumen saporis. Plin. Acuité.\Acumen, pro Astu. horat. Finesse, Cautelle, Astuce.\Sine acumine homo. Ci. Un lourdault, Qui n'ha point d'esprit.\Sub acumen styli subire et succedere. Cic. Estre escript avec grande diligence et grand esgard.\Admouere acumen chartis Graecis. Horat. Appliquer son esprit aux livres Grecs.\Acuminibus suis se compungunt dialectici. Cic. Par, ou De leurs subtilitez.\Habet acumen haec interpretatio. Cic. Ceste exposition est subtile et ingenieuse. -
4 semen
sēmen, inis, n. (zu Wz. *se- in 2. sero), das Mittel, um ein Säen, Pflanzen, Fortpflanzen hervorzubringen, der Same, der Setzling, I) eig., übtr. u. meton.: A) eig.: u. übtr. 1) der Same, a) des Getreides und anderer Gewächse, semen optimum, Varro: terra semen genitale retinens, Lact.: tritici semen, Augustin.: semina feni, Colum.: herbarum semina quaedam, Hieron.: semen manu spargere, Cic., mandare terrae, Colum.: in semen abire, in Samen gehen, Plin.: ad semen reservare, Colum.: separatim ex optima spica semen reponere, Colum. – u. vorzugsw. = Speltsame, Spelt, Colum. u. Plin. – b) übtr.: α) der Menschen u. Tiere, Lucr. u. Varro: creatae semine Saturni, von Saturnus gezeugt, Ov. – β) v. den Grundstoffen anderer Körper (des Wassers, Feuers, der Steine usw.), Lucr., Verg. u.a. – 2) der Setzling, a) der zur Fortpflanzung gebrauchte Pflänzling, das Setzholz, der Fechser, Varro u.a. – b) übtr., die zur Fortpflanzung in Fischteiche gesetzte junge Brut der Fische, der Satz, die Setzlinge, marina semina, Colum. 8, 16, 2. – B) meton., der Same = 1) der Stamm, das Geschlecht, Romanum, Cic.: regio semine orta, von königlichem Geblüte, -Geschlechte, Liv. – v. Tieren, pecus boni seminis, Rasse, Varro. – 2) poet., Sprößling, Nachkomme, Kind, caelestia semina partu ediderat, gebar zwei Kinder göttl. Ur-————sprunges, Ov.: semina Phoebi, Äskulap, des Phöbus Sohn, Ov.: matrum, Ov. – II) bildl., der Same = die Ursache, Grundursache, Grundlage, Veranlassung, der Stoff (Zündstoff), Urheber, stirps ac semen malorum omnium, Cic.: huius belli semen fuisti, Cic.: sed eius seminis generisque sint, ex quo etc., die Bildungskraft u. Art in sich tragen, Gell. – Plur., bellorum civilium semen et causa, Cic.: in animis quasi virtutum igniculi ac semina, Cic.: tribuni semina discordiarum, Liv.: semina veteris eloquentiae, Tac.: semina discordiae praebere, Tac. -
5 sēmen
sēmen inis, n [1 SA-].—Of plants, seed: manu spargere semen: terra semen excepit: iacto semine, V.: quercus de semine Dodonaeo, O.—Of men or animals, seed, race: genitus de semine Iovis, son of Jupiter, O.: ipsa regio semine orta, L.: mortali semine cretus, of mortal race, O.: (virtus) propria Romani seminis, i. e. an inborn characteristic of the Romans.—A shoot, graft, scion, set, slip, cutting: Seminibus positis (i. e. virgultis), V.— Posterity, progeny, offspring, child: inpia Semina fert utero, O.—Fig., seed, an origin, essence, principle, source, occasion, ground, cause: veteris percepto semine venae Arva rigent auro, O.: malorum omnium: huius belli: Semina terrarumque animaeque marisque Et ignis, i. e. the four elements, V.: semina discordiarum (tribuni), L.: semina futurae luxuriae, the small beginnings, L.* * * -
6 vinosus
vīnōsus, a, um, adj. [vinum], full of wine, drunk with wine; fond of wine, winebibbing (syn.: temulentus, ebrius): non modo vinosus, sed virosus quoque, Scip. Afric. ap. Gell. 7, 12, 5:laudibus arguitur vini vinosus Homerus,
Hor. Ep. 1, 19, 6:modice vinosi,
drunken, Liv. 41, 4, 4:convivia,
Ov. Am. 3, 1, 17; id. A. A. 3, 330: moris sucus in carne vinosus, having the taste or flavor of wine, Plin. 15, 24, 27, § 97:sapor seminis nardi,
id. 12, 13, 27, § 47:odor seminis ambrosiae,
id. 27, 4, 11, § 28:genus Punicorum,
id. 13, 19, 34, § 113.— Comp.:aetas,
Ov. F. 3, 765.— Sup.:lena,
Plaut. Curc. 1, 1, 79. -
7 abstrusio
abstrūsio, ōnis f. [ abstrudo ] -
8 admissor
-
9 animadverto
anim-adverto, vertī, versum, ere1) обращать внимание, замечать, наблюдать, следить, соблюдать ( rem suam Ter)ecquid animadvertis horum silentium? C — замечаешь ли ты, что присутствующие здесь молчат?2) узнавать3) ( о ликторах) иметь наблюдение за тем, чтобы консулу оказывались должные почестиconsul a. lictorem jussit L — консул приказал ликтору распорядиться насчёт почестей4) порицать ( in notandis animadvertendisque vitiis prudentissimus C); делать замечание, объявлять выговор, налагать взыскание, наказывать (patrio jure in filium a. L)facĭnus animadvertendum Ter — преступление, достойное наказанияa. in aliquem servili supplicio L — казнить кого-л. рабской казнью, т. е. распятием на кресте5) чтить, воздавать почести (a. deos AG) -
10 discussio
1) сотрясение Sen2) исследование, рассмотрение Macrd. seminis CA — истечение семени4) финансовая ревизия CJ, Symm -
11 eruptio
ēruptio, ōnis f. [ erumpo ]1) внезапное выступление, появление ( vitiorum Sen)e. sanguinis PM — внезапное кровотечениеe. Aethnaeorum ignium C — внезапное извержение Этны2) воен. вылазка, нападение (hostium L; ex oppido eruptionem facere Cs); набег, вторжение ( in provinciam eruptionem facere Cs)3) прорастание ( semĭnis PM)4) мед. высыпание ( papularum PM) -
12 lapsus
I lāpsus, a, um part. pf. к labor I II lāpsus, ūs m. [ labor I \]1) скольжение, медленное, плавное движение (l. rotarum V; volvuntur sidera lapsu V); течение (lacūs C; torrentium Aug); истечение ( semĭnis CA); ползание (draconum C; vitis C); полёт ( volucrum C)2) падение, обвал (terrae C; montium Sen)3) выпадение ( dentium Sen)5) ошибка, ложный шаг, недосмотр, погрешность ( populares multi variique lapsūs C) -
13 semen
sēmen, inis n. [ sero II ]s. rerum O — элементы природы2) саженец, рассада (s. ponere V)3) род ( rēgio semine ortus L); порода ( pecus boni seminis Vr)4) (тж. pl.) отпрыск, потомок, дитя, сынIlia Vestālis caelestia semina partu ediderat O — весталка Илия родила от бога (Марса) двух детей (Ромула и Рема)5) первоисточник, основа, причина (discordiae T; malorum C)7) полба Col, PM -
14 vagina
vāgīna, ae f.2) оболочка, покров ( viscera velut vaginis inclusit natura PM); шелуха, кожица (sc. seminis C)3) анат. влагалище Pl -
15 abstrusio
-
16 admisceo
ad-mīsceo, mīscuī, mīxtum (mīstum), ēre, I) etw. hinzu-, beimischen, 1) eig.: aquae admixtus calor, Cic., mortiferum vitali, Liv.: nitrum aceto et oleo, Cels.: admixtis in heminam seminis resinae cochlearibus duobus, Plin.: ohne Angabe wem? od. wohin? admixto calore, Cic. – 2) übtr.: a) übh.: beimischen = beifügen, beigeben, beigesellen, his (legionibus) Antonianos milites, Caes.: sagittariis admixtis (sc. funditoribus), Curt.: admiscerenturne plebeii, Liv. – caput cremato iam corpori, Tac.: versus orationi, einflechten, Cic.: in illis veteribus nostris multa admixta ex intima philosophia, Cic.: nulla admiscetur opinio officiosi doloris, Cic. – b) eine Pers. in etw. (als Teilnehmer) verwickeln, hineinmischen, ad id consilium admiscear, Cic.: ne me admisceas u. ne te admisce, Ter.: Trebatium nostrum quod isto (adv.) admisceas, nihil est, Cic. – II) mit etw. vermischen, vermengen, 1) eig.: aër multo calore admixtus, Cic.: quod (genus radicis) admixtum lacte, Caes. – sesama cum aniso, Col. – 2) übtr.: urbes maritimae admiscentur novis sermonibus ac disciplinis, werden vertraut mit usw., Cic. – hoc cum iis rationibus admisceri nolo, Cic. – / nach der 3. Konj. admiscis, Pallad. 8, 7.
-
17 admissor
admissor, ōris, m. (admitto), I) der eintreten läßt, seminis, Augustin. de civ. dei 7, 3. – II) der Verschulder eines Vergehens, der Täter, Lact. epit. 58, 4.
-
18 animadverto
animadverto (animadvorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere ( aus animum adverto, s. ad-verto no. II, A, b), I) den Geist-, Sinn-, seine Aufmerksamkeit auf etwas richten, aufmerken, beachten, wahrnehmen (in dem Sinne: seinen Vorteil u. dgl. wahrnehmen), rem suam, Ter.: in praesens haud animadversum (prodigium), Tac.: non animadverti in pace, Cic. – mit folg. indir. Fragesatz, ut animadvertatur quidquid facias, Cic.: me obsecras amantissime, ne obliviscar vigilare et ut animadvertam quae fiant, Cic. – m. folg. ut od. ne u. Konj., illud me non animadvertisse moleste ferrem, ut ascriberem te in fano pecuniam iussu meo deposuisse, nisi etc., meiner Aufmerksamkeit entgangen ist (= ich übersehen habe), Cic. ep. 5, 20, 5: tamen admonendi sunt, ut animadvertant, ne callida assentatione capiantur, Cic. de amic. 99; vgl. Cic. de off. 2, 68. Liv. 4, 56, 12. – Dah. als t.t. a) v. Liktor, der achtgeben, aufpassen mußte, daß dem Konsul bei seinem Erscheinen Platz gemacht u. ihm die gehörige Achtung bezeigt wurde, consul animadvertere proximum lictorem iussit, Liv. 24, 44, 10. – b) v. Volke, dem der Liktor aufzumerken, achtzuhaben befahl, consule theatrum introeunte, cum lictor animadverti ex more iussisset, Suet. Caes. 80, 2. – II) übtr.: A) als Folge der angewandten Aufmerksamkeit, bemerken, gewahr werden, wahrnehmen (im allgemeineren Sinne als oben), sehen, ersehen, erkennen, abnehmen, ecquid animadvertis horum silentium? Cic.: animadv. alqm scribentem, Nep.: ne (milites) ex oppido (v. der Stadt aus) animadverterentur, Caes.: si quod (peccatum) est animadversum, Cic.: his animadversis, Verg.: boni seminis sues animadvertuntur a facie, Varr. – m. folg. Acc. u. Infin., postquam id vos velle animum advorteram, Ter. Phorm. 909: animadvertit Caesar unos ex omnibus Sequanos nihil earum rerum facere, Caes.: si animadvertissent audere adversus se tam exiguis copiis pugnare, Nep.: animadvertebas igitur versus ab iis admisceri orationi, Cic.: equidem etiam illud animadverto lenitate verbi rei tristitiam esse mitigatam, Cic.: animadverti et didici ex tuis litteris te omnibus in rebus habuisse rationem, ut etc., Cic. – m. folg. Nomin. u. Infin., sed quaedam (leges) istic esse animadvertuntur, Gell. 20, 1, 4. – m. folg. indir. Fragesatz, ut adsint, cognoscant, animadvertant, quid de religione, pietate, sanctitate existimandum sit, Cic.: quod quidem quale sit etiam in bestiis quibusdam animadverti potest, Cic. – m. cum u. Konj., animadversum saepe est, cum cor animantis alicuius evulsum ita palpitaret, ut etc., Cic. de nat. deor. 2, 24. – m. folg. fore, ut u. Konj., *Auct. b. Hisp. 36, 2 ed. Dinter (wo Vulg. bl. ut u. Konj.). – im Zshg. absol., ut etiam possumus hinc animadvertere, Vitr. 10, 16, 5. – B) prägn.: 1) wie unser »etwas jmdm. übel od. mißfällig vermerken«, d.i. ahnden, rügen, strafen, a) infolge amtlicher od. väterlicher Berechtigung gegen jmd. rügen, an ihm ahnden, ihn bestrafen, gew. mit in alqm ohne Objekt des Vergehens, in iudices quosdam, Cic.: in alqm iure, Cic.: patrio iure in filium, Liv.: impers., sortitione animadvertitur in quosdam, Cic.: die Partic. auch in bezug auf das Vergehen, o facinus animadvertendum, die Strafe verdient, Ter.: ea primum ab illo animadvertenda iniuria est, Ter.: res animadvertenda, Cic.: multa animadversa severe, Suet. – euphem. = jmd. mit dem Tode bestrafen, hinrichten, in alqm, Tac. u. Suet. (vgl. Bremi Suet. Aug. 15): dah. sogar animadversus = der »Hingerichtete«, Paul. dig. 48, 24, 3. – b) übh. etw. rügen, tadeln, ea sunt animadvertenda peccata maxime, quae difficillime praecaventur, Cic.: in qua (voce) nihil offendi, nihil displicere, nihil animadverti possit, Cic.: quae omnia ingrata atque arrogantiae plena animadvertit in eo, Suet. – 2) die Gottheit beachten, ihr Achtung bezeigen, deos immortales, Gell. 2, 28, 2. – / Perf. animadversit, Apul. flor. 19 zw. cod. F. (aber Krüger animadversis).
-
19 balsamum
balsamum, ī, n. (βάλσαμον), I) der Balsambaum, -strauch, die Balsamstaude (Amyris gileadensis, L.), balsami arbor, Isid. 17, 8, 14 (vgl. Serv. Verg. georg. 2, 119): balsamum modica arbor, Tac. hist. 5, 6: balsamum et palmae, ibid.: turis et balsami silvae, Flor. 3, 5, 29: balsami lacrima (βαλσαμοῦ δάκρυον), der Balsamsaft, Cels. 5, 18. no. 3: dass. balsami umor, Tac. hist. 5, 6: balsami semen, Cels. 5, 18. no. 3. Plin. 12, 115. Scrib. 126 u. 170: balsami seminis grana, Scrib. 177. – II) der aus dem Balsambaume gewonnene schleimige Saft, der Balsamsaft, das Balsamöl, der Balsam, genau der Gileadbalsam od. Mekkabalsam (vgl. Prob. Verg. georg. 2, 115), α) Sing.: oleum balsamum, Apul. met. 10, 21 in.: balsamum sudare (v. Bäumen), Iustin. 36, 3, 4: India et terra Israël balsamum et mel et oleum (Olivenöl) et resinam proposuerunt (hielten feil) in nundinis tuis, Vulg. Ezech. 27, 17. – oft als Arzneimittel, casia, myrrha, balsamum, Cels. 3, 21. p. 107, 12 D.: balsami pars una et olei veteris aut cyprini partes duae, Cels. 6, 6. no. 34: balsamum purgat, Cels. 5, 5, mollit, Cels. 5, 15. – als Wohlgeruch, Vulg. Sirach 24, 20 u. 21: zum Sprengen, ceteris unguentis et geniali balsamo guttatim excusso conspergere plateas, Apul. met. 11, 9. – als Brennmaterial, idem (Heliogabalus) in lucernis balsamum exhibuit, Lampr. Heliog. 24, 1. – β) Plur. balsama, ōrum, n. die Balsamsäfte, der Balsam, bes. als Wohlgeruch, Tac. Germ. 45, 5. Solin. 35, 5. Apul. met. 2, 8; 6, 11. Verg. georg. 2, 119 u. oft bei a. Dichtern (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 612). – zum Sprengen der Straßen usw., Spart. Hadr. 19, 5: bei Hochzeiten, Apul. met. 6, 24. Claud. nupt. Hon. et Mar. 96; epith. Pall. et Cer. 121: auf Gräber, Anthol. Lat. 779, 134 (109, 134). Auson. epitaph. (XXVII) 30, 2. p. 78 Schenkl.
-
20 defluxio
deflūxio, ōnis, f. (defluo) = ἀποῤῥοια, der Abfluß, a) eig., umoris, Cael. Aur. chron. 2, 14, 218: seminis, Firm. math. 3, 7: ventris, Diarrhöe, Cael. Aur. acut. 2, 18, 108: sudoris ignei, Cael. Aur. chron. 2, 5, 89. – absol., α) = ῥευματισμός, der Katarrh, Cael. Aur. chron. 2, 7, 101. – β) = διάῤῥοια, der Durchfall, die Diarrhöe, Cael. Aur. acut. 2, 18, 105 u. 108; 3, 22, 220 sqq. – b) übtr., als astron. t. t., das Abströmen, die Abweichung, coniunctiones et defluxiones (lunae), Firm. math. 4. praef. p. 84, 2 ed. Basil. (1551); vgl. ibid. 4, 19.
См. также в других словарях:
Seminis — Vegetable Seeds, Inc. Rechtsform Gründung 1994 Sitz St. Louis … Deutsch Wikipedia
Seminis — Infobox Company company name = Seminis, Inc. company company type = Subsidiary company slogan = Grow and Prosper foundation = 1994 location city = St. Louis, Missouri location country = U.S. key people = num employees = 3,000 (2007) products =… … Wikipedia
Shorea seminis — taxobox status = CR status system = IUCN2.3 regnum = Plantae unranked divisio = Angiosperms unranked classis = Eudicots unranked ordo = Rosids ordo = Malvales familia = Dipterocarpaceae genus = Shorea species = S. seminis binomial = Shorea… … Wikipedia
Receptaculum seminis — Das Receptaculum seminis (auch Samentasche, Spermathek oder Spermatheca) ist eine Spermavorratstasche und gehört zum Genitalapparat vieler weiblicher oder zwittriger Tiere und dient zum Auffangen und Bewahren von Spermien von Geschlechtspartnern … Deutsch Wikipedia
Receptaculum seminis — [lateinisch], Zoologie: die Samentasche … Universal-Lexikon
Receptaculum seminis — Receptaculum seminis, Samentasche, Behälter, in dem bei f oder zwittrigen Tieren verschiedener Arten (z.B. von Onychophoren, Pentastomiden, Weichtieren, Ringelwürmern, Gliederfüßern) die bei der Begattung übertragenen Spermien längere Zeit… … Deutsch wörterbuch der biologie
conceptacula seminis — (ARTHROPODA: Insecta) A mesodermal organ of certain females for the storage of sperm after deposition into a mesospermalege … Dictionary of invertebrate zoology
receptaculum seminis — see seminal receptacle … Dictionary of invertebrate zoology
ejaculator seminis — musculus bulbospongiosus … Medical dictionary
emissio seminis — noun see emission … Useful english dictionary
SMNS — Seminis, Inc. (Business » NASDAQ Symbols) … Abbreviations dictionary